In de middeleeuwen was Brugge een draaischijf van de wereldeconomie. Ganahls sculptuur heeft de vorm van het gebouw in de Vlamingstraat waar de eerste beurshandel plaatsvond. Met de verzanding van de haven verdween ook de beurs uit Brugge. Men keek machteloos toe, zoals wij nu naar de stijgende zeespiegel en de klimaatverandering.

Boven op de chocoladesculptuur roteren – zoals destijds het Benz-logo in vele Duitse steden – de woorden ‘UBER CAPITALISM’. ‘UBER’ roept connotaties op met de ‘Übermensch’ van de nazi’s en verwijst naar de app waarbij iedereen met een auto en een smartphone een taxibedrijf kan beginnen. In bredere zin staat het ook voor de huidige economie van delen. We gebruiken apps voor tal van diensten. Onze non-stopcultuur helpt, vermaakt, leidt, traceert en analyseert ons altijd en overal.

De vluchtigheid en bederfelijkheid van chocolade verwijzen naar een groeiende ambivalentie tegenover dat nieuwe kapitalisme, waarvan we de consequenties nauwelijks bevatten. In het lieflijke Brugge, wereldcentrum van de chocolade, lijken de conflicten die elders in de wereld woeden afwezig. Toch heeft ook de cacaoproductie een donkere kant, met wortels in de koloniale handel en met vandaag nog steeds kinderarbeid, mensenhandel en gevaarlijke werkomstandigheden.