De brug naast het water ligt op een kade tegenover een middeleeuwse brandgang. Het is een niet-plaats, een plek die haar functionaliteit verloor. Het brughuis is opgevat als een tussenruimte, met meerdere mogelijke functies: een oord van contemplatie, waar je ook kunt eten, slapen, mensen ontmoeten ... Dit alles wordt gecombineerd met een dragende infrastructuur die het potentieel heeft om open ruimte te overbruggen.

Die gelaagdheid en open functionaliteit komen vaak terug in het werk van Studio Mumbai. Daarin spelen flux, beweeglijkheid en onvoorspelbaarheid een belangrijke rol, net als een onbestendige tijdservaring, weg van het lineaire, resultaatgerichte denken.

De brugwoning brengt ook een aspect van de megastad naar Brugge: het enorme plaatsgebrek en het tekort aan woongelegenheid, waardoor steeds meer mensen moeilijk een degelijk onderdak vinden. Maar het is vooral een plaats waar mensen zich kunnen afschermen tegen de opdringerige blikken van kijkers en bezoekers.

De constructie doet denken aan beroemde middeleeuwse bruggen zoals de Ponte Vecchio in Firenze of de Krämerbrücke in Erfurt, die ook ruimte bieden voor handel en woningen.