De boomhutten in de Begijnhoftuin zijn poëtische sculpturen die de grenzen tussen kunst, architectuur en natuur aftasten. Ze vormen een verrassende aanwezigheid op deze plek: het kinderlijke, speelse en avontuurlijke van een boomhut in een context van spiritualiteit, rust en ernst. De bordjes aan de ingang van het Begijnhof manen bezoekers aan tot stilte. Hier geen ravottende en luid joelende kinderen, laat staan dat je in de bomen zou klimmen. En net daarom doen deze houten constructies je wegdromen. Hoog in de bomen lijken ze als minzame wachters op de bezoekers en bewoners neer te kijken. Als beschermers van bovenaf, met een alziend wakend oog. Maar ook als plekken om je in terug te trekken – althans in gedachten. De onbereikbare structuren doen verlangen naar een plek van geborgenheid en rust, helemaal voor jezelf.

Tadashi Kawamata is met deze boomhutten niet aan zijn proefstuk toe. Hij installeerde eerder al gelijkaardige houten boomsculpturen in onder meer New York, Parijs en Berlijn.